Obowiązkowa lektura dla zawodników na weekend ! /Sportowcy, którym w dzieciństwie nie dawano szans na sukces

Świetny artykuł mówiacy o trudnościach z lat dziecięcych wybitnych sportowców: Zapraszam do lektury chłopców a także rodziców. Podziękowania dla mamy Witka za podesłanie linku.

http://www.junior.sport.pl/junior/56,143109,17750434,Wczoraj_slabeusze__dzis_mistrzowie__Sportowcy__ktorym.html

Ci sportowcy nie mieli prostej drogi wiodącej na szczyt. Niektórzy z nich w dzieciństwie byli drobni, chorowici. Inni zaś w szkole unikali sportu. Twoje dziecko nie jest typem sportowca? Im też tak mówiono.

ROBERT LEWANDOWSKI 

Robert Lewandowski do około 18 roku życia był dużo drobniejszy od swoich rówieśników. Nie miał rówież wybitnych warunków do trenowania. Ćwiczył na nierównych boiskach, z których gdzieniegdzie wystawały kępki trawy. Mówiono, że na takim terenie nie da się nauczyć techniki. Jemu się udało.

Odrzucony przez Legię nie poddawał się. Od najmłodszych lat kochałpiłkę nożnąi miał wolę walki. Ambitnie trenował, uczył się. Obecnie jest jednym z najlepszych i najbardziej rozpoznawalnych polskich piłkarzy.

TOMASZ MAJEWSKI (pchnięcie kulą)

Tomasz Majewski, multimedalista, mistrz olimpijski w podstawówce nie przepadał za lekcjami WF-u, co więcej, unikał ich. W dzieciństwie chciał zostać pisarzem, a jego zamiłowanie do dobrej literatury trwa do dziś.

Gdy rozpoczął naukę w liceum, spróbował swoich sił w trójskoku, następnie rzucał dyskiem. Niedługo później odkrył pchnięcie kulą. 2 krotny Mistrz OIimpijski 

Hermann Maier (jako dziecko chorował) narciarstwo alpejskie 

Austriak Hermann Maier to jeden z najbardziej wszechstronnych i utytułowanych narciarzy alpejskich. Czterokrotny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata oraz czterokrotny zdobywca Pucharu Świata w dzieciństwie nie miał prostej drogi.

Cierpiał na chorobę Osgooda-Schlatera, która spowolniła jego rozwój fizyczny. W związku z tym kilkukrotnie odchodził "z kwitkiem", gdy próbował dostać się do kadry juniorów. Nie został przyjęty również do szkoły narciarskiej w Schladming, co doprowadziło do tego, że nigdy nie wystąpił w mistrzostwach juniorów.

W wieku dorosłym zaczął pracować jako murarz, sezonowo dorabiał jako instruktor narciarstwa. Nie zrezygnował jednak ze sportu wyczynowego i mając 23 lat zaczął odnosić pierwsze sukcesy. Karierę przerwał poważny wypadek motocyklowy, jednak po dwóch latach z powodzeniem wrócił do sportu. Maier jest doskonałym przykładem, iż wytrwałość i wiara we własne możliwości są w stanie zdziałać cuda.

LIONEL MESSI 

Lionel Messi cierpiał na karłowatość przysadkową. Jego rodziców nie stać było na leczenie syna, ojciec pracował w hucie, matka była sprzątaczką. Również zainteresowany chłopcem klub piłkarski nie był w stanie pokryć kosztów terapii. Tata Lionela był jednak uparty. Skontaktował się ze skautami hiszpańskiej Barcelony. Ci, widząc talent 11-latka zgodzili się opłacić jego leczenie. Gdyby nie to, Lionel prawdopodobnie miałby dziś 1,50 metra wzrostu.

MICHAEL JORDAN (koszykówka)

Michael Jordan nie mógł dostać się do szkolnej drużyny koszykówki.

Michael Jordan, okrzyknięty przez stację telewizyjną ESPN sportowcem XX wieku, w młodości miał problemy, aby dostać się do szkolnej drużyny koszykówki, gdyż był zbyt niski (173 cm). Ponadto jego głównym kompanem do treningów był starszy o rok brat, który regularnie z nim wygrywał. To z całą pewnością nie było motywujące.

W drugiej klasie szkoły średniej główną rolą Michaela w drużynie było noszenie sprzętu starszym kolegom. W następnym sezonie zaczął doganiać wzrostem resztę koszykarzy. Bardzo intensywnie trenował na własną rękę, dzięki czemu mógł oficjalnie trenować z resztą chłopców. Wybrał wtedy dla siebie numer 23, o połowę mniejszy niż numer jego brata Larry'ego.

Jordan prawdziwy talent pokazał dopiero w college'u podczas finałów mistrzostw NCAA. Koszykarz oddał wtedy na kilkanaście sekund przed końcem meczu rzut, decydujący o wygranej jego drużyny.